Armand Python Place chords

Python Place by Armand

Armand - Python Place

INTRO
E
E  F

VERSE 1
F#                                      A          B7                  E      F
 De zon begint onder te gaan terwijl de kilometers onder m'n voeten wegvreten
F#                                   A                B7                  E   
 En de wereld doet rose aan onder de rooie bal die de wolken heeft gespleten
      A         E          B7          E
En de kleuren beduiden het eind van de dag
       F#m                 B7
Dat ik het toch allemaal beleven mag
            A               E                  F#m          B7
Maar in het pytonplace van Drenthe vergeet men elk jaar de lente
      A          E              A             E
En de zaaleigenares bied mij kalmeringspillen aan
      A            E          B7         E
En de dorpsmeisjes zijn quasi preuts en deugdzaam
        A          E    B7      E
Maar synthetisch worden zal ik nooit
       A             E             B7       E
Ook al is dat bij de plastic horde bijna voltooid
F

VERSE 2
F#                               A                   B7                  E      F
 De bloemen breken weer door het laatste ijs van dit jaar want het gaat dooien
F#                                      A               B7               E   
 En de mensen lachen hartelijk omdat ze deze winter weer hebben zitten klooien
        A       E      B7     E
Want de zonnestralen boven de planeet 
      F#m          B7
Maken de smalste steegjes breed
      A                 E             F#m                    B7   
En de turken zitten al buiten met hun hebben, hun houwe, hun duiten
      A          E           A          E
En de mensen die sjouwen met bomen en grond
          A      E      B7          E
Alsof die barre winter niet meer bestond
            A               E           B7    E
En voor een paar maanden vergeet men de wintertijd
          A        E           B7      E
Die zo'n vreemde invloed heeft op onze vlijt
F

VERSE 3
F#                                        A                B7              E      F
 In de herfst sterven dertig procent meer mensen dan in de andere jaargetijden
F#                                             A                     B7               E   
 En toch lijkt me de lente de beste tijd om de geest van het tijdelijk leed te bevrijden
            A        E      B7     E
Want als de zon hoog aan de hemel staat 
       F#m                B7
draagt moeder aaarde haar feestgewaad
   A                  E                   F#m                  B7   
En zo wil ik afscheid nemen, laat mij een goeie herinnering meenemen
       A           E                A           E
Van de tijd dat ik doolde langs het groen en de zee
          A           E           B7          E
En al die heerlijke gevoelens die neem ik dan mee
      A                E      B7              E
En misschien kan ik er ergens nog wel wat mee doen
            A              E    B7         E
Mits ik het leven nog eens over zou moeten doen
F

VERSE 4
F#                                    A                        B7                 E         F
 De kinderen verdwijnen langzaam maar zeker om plaats te maken voor tienjarige volwassenen
F#                                        A                B7                     E   
 Wat zijn ze beangstigend beleerd met overbodige feiten terwijl ze de wijsheid verbrassen
       A             E                  B7      E
Nee ze zullen moeten vechten voor een relaxed bestaan
                  F#m                    B7
Willen ze niet op veertigjarige leeftijd ondergaan
         A                                E               F#m                                  B7   
Want bij mij uit de klas ken ik leeftijdgenoten die nu al plaats gemaakt hebben voor de groene zoden
       A           E            A          E
En dat is toch wel vroeg of het echt nodig is
     A           E            B7       E
Betwijfel ik ten zeerste, het is een gemis
    A          E          B7        E
Aan inzicht hoever je als mens kunt gaan
        A           E              B7           E
Leer je dat niet op tijd, ga je er voor je tijd aan
F

VERSE 5
F#                                                     A                B7                  E      F
 Maar elk jaar als de lente ons verrast wordt het weer tijd om over een tripje te gaan denken
F#                                       A                 B7                     E   
 Omdat we de natuur wel eens mogen laten weten wat voor aandacht we aan haar schenken
         A        E     B7     E
En op de drassige paden van de Peel 
   F#m            B7
Hervinden wij het leefgareel
          A              E               F#m                  B7   
Dat reeds zolang werd vergeten de mensen hebben het niet geweten
        A            E          A        E
Dat met alles wat ze hebben ongelukkiger zijn
       A              E                B7              E
Dan de Indiërs zonder spadde, daardoor zijn z'n zorgen klein
           A               E               B7         E
Er is geen zinnig woord te zeggen over het westers patroon
              A           E              B7          E
Wat men ons gelaten heeft is ontstellend weinig maar schoon
F

SOLO (hele coupletblok)
F#  2x
A    
B7
E    
E  E F
F#  2x
A    
B7
E   2x
A   E
B7  E
F#m
B7
A
E
F#m
B7
A   E  
A   E    2x
A   E   /
B7  E  /
E
E  E F

End on F#